Stel, je komt uit Syrië, Spanje, Canada of waar dan ook maar ter wereld en verhuist naar Nederland. Je houdt van lezen en wil graag dat je kinderen kennismaken met de allermooiste kinderboeken van het land waar je bent neergestreken. Om het overzichtelijk te houden vraag je je buurman om tips voor tien goede boeken. Wat zou jij antwoorden?
Zoveel mensen zoveel antwoorden, vandaar de vraagstelling hierboven. In plaats van een vruchteloos streven om de tien allermooiste jeugdboeken te selecteren, mijn persoonlijke top tien, de boeken waarmee ik mijn eigen kinderen in elk geval mee zou willen laten kennismaken. Om het wat specifieker te maken, de top tien voor kinderen van een jaar of zes tot tien. Om voor te lezen of zelf te lezen, afhankelijk van het leesniveau van je kind. Wees niet verbaasd over het ontbreken van de internationale klassiekers als ‘Alice in Wonderland’, ‘Het betoverde land achter de kleerkast’ of ‘De geheime tuin’. Hoe mooi ook, het gaat hier om Nederlandse pareltjes, boeken die onze fictieve buitenlandse buurman vermoedelijk nog niet kent.
Eigenlijk is het meer de film die bij mij is blijven hangen. Altijd leuk om zowel de film te kijken als het boek te lezen. De tip die soms gegeven wordt, om kinderen eerst het boek te laten lezen alvorens ze de film mogen zien, zou ik persoonlijk niet aanraden. Dan presenteer je het boek als vervelende spruitjes die nu eenmaal op moeten, voor je aan het toetje mag beginnen, de film.
Een boek met een specifieke doelgroep, denk ik. De kinderen die ik les heb gegeven, meestal kinderen met een opgebouwde aversie tegen alles wat met boeken te maken heeft, vonden het meestal niks. Kinderen die houden van boeken over gevoelens en sociale relaties spreekt dit wel aan.
Als kind waande ik mij tussen de Spaanse bergen als ik dit boek las. Op vakantie in de bergen probeerde ik de typische loop uit waaraan je volgens de hoofdpersoon bergbewoners herkent, een beetje voorovergebogen en met snelle, kleine passen. Een heel andere tijd, totaal andere levensomstandigheden, maar zo beschreven dat je je er goed in kunt inleven.
De oudere zus, dienstmeisje in de grote stad, die haar twee kleine zusjes eens goed wil laten eten als ze op bezoek komen. Na een half kommetje rijst zijn ze echter al verzadigd omdat ze thuis altijd te weinig te eten hebben. Diepe indruk maakte deze scène op mij. Van dit boek wordt nog steeds genoten, zo zag ik laatst op school, knap voor een boek uit 1903.
Vrolijke avonturen van twee vrolijke tweelingbroers. Geen gecompliceerde tranentrekker, maar heerlijk beschreven belevenissen.
Voor de zesjarige misschien nog wat spannend. Hoewel, Harry Potter wordt ook regelmatig voorgelezen in groep drie, als je kind daar geen nare dromen van krijgt kan hij of zij de kruistocht in spijkerbroek denk ik ook wel aan.
Van Pietje Bell zal niemand nare dromen krijgen, makkelijk toegankelijke avonturen. Net als Afke’s tiental als stokoud en toch springlevend, en een hele serie, wat de meeste kinderen erg aantrekt. Officieel vanaf tien jaar, volgens mij las ik het eerder en kunnen de meeste kinderen het wel eerder waarderen.
Net als het verhaal van Bobbel is dit niet het meest toegankelijke boek. Vooral leuk voor kinderen die het niet erg vinden dat er niet op elke bladzijde iets heel spannends of grappigs gebeurt, en die zich goed kunnen concentreren op een verhaal.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit boek als kind nooit gelezen heb. Momenteel ligt het op m’n nachtkastje, en het zijn echt vermakelijke avonturen. Voor liefhebbers van toegankelijk avonturenboeken. Makkelijk te volgen, er gebeurt veel dus saai wordt het zelden. Ik hoor nooit kinderen over dit boek, misschien moet het weer wat meer gepromoot worden, want de plaats die Charlotte Dematons inruimde voor het scheepje Nooitlek in haar boek ‘Nederland’, verdient het zeker.
De tv serie is puur jeugdsentiment, inclusief lekker oubollige kleding en auto’s en vals zingende kinderen, het boek over de stoute Madelief blijft leuk, goed leesbare herkenbare kinderavonturen.
Ik kan mij voorstellen waarom er op het internet zoveel top zoveel lijstjes te vinden zijn. De wereld lijkt al ingedeeld in lijstjes zo lekker overzichtelijk en je kunt er eindeloos mee doorgaan. Nadeel van het overzichtelijke is dat het nooit volledig is, het hele oeuvre van bovenstaande auteurs is om van te genieten. Meer inspiratie nodig? De tiplijst van Jaques Vriens is erg leuk om door te kijken.