Zolang ik mij kan herinneren wilde ik journalist worden. Lezen, schrijven en mensen bevragen over de wereld, het leek mij de beste baan ter wereld. Na een vreselijk saaie snuffelstage bij de plaatselijke krant schreef ik, zo rigoureus als alleen pubers dat kunnen, een studie journalistiek af.

In plaats daarvan ging ik pedagogiek studeren, deed daarna de pabo en verdiepte mij zo in de ontwikkeling van kinderen van nul tot een jaar of twaalf. Ik hou van lesgeven, maar ben ook gefascineerd door de theoretische kant van het onderwijs. Waarom doen we wat we doen, kan dit anders, en hoe dan? Ik schrijf over mijn zoektocht naar het antwoord op prangende onderwijsvragen.