‘De maan!’

Enthousiast kruipt de jongste dochter richting het raam waar we een paar dagen eerder de grote volle maan bekeken. Om vervolgens enigszins verbaasd naar mij te kijken, waar is ie dan, die maan?

Wonderlijk gegeven voor klein en groot, zo’n maan die steeds op een andere plek staat, en die je soms overdag al ziet, en soms helemaal niet.

‘Reis naar de maan’ is dan ook niet voor niets een niet erg onderscheidende boektitel, als je erop zoekt kom je zeker niet direct bij dit boek terecht. Even doorzoeken is echter wel de moeite waard!

Een schoolreis naar de maan, wie zou dat nou niet willen? Wel handig om op tijd te zijn voor de terugvlucht, anders blijf je zo in je eentje achter… of toch niet? Dus daarom zijn die maanmannetjes nooit ontdekt, ze zijn gewoon heel goed gecamoufleerd! Jammer dat we niet wat makkelijker kennis kunnen maken, ze zien er erg vriendelijk en knuffelbaar uit.

Ondanks het ruimtepak heeft de hoofdpersoon veel emotie. Dat moment dat je ontdekt dat iedereen weg is, de wanhoop, de handen in het haar, ook zonder gezichtsuitdrukking leef je met hem of haar mee. Want hoewel Jaap Friso het een dromerig jongetje noemt, is het geslacht van de hoofdpersoon helemaal niet duidelijk, voor mijn vierjarige was het toch echt een meisje.

Wil je het boek aanschaffen? Doe dat dan vooral (online) bij je lokale boekhandel, ze kunnen je klandizie zeker nu goed gebruiken!